Eric en Eez: wie kent ze niet? Al vanaf de start van City Bootcamp spelen deze twee toppers een grote rol. Wij zijn met hen gaan zitten en hebben een gezellig gesprek gevoerd over de afgelopen tien jaar. Je zou bijna zeggen dat het ook mensen zijn… :-P
Hoe erg is City Bootcamp veranderd in de afgelopen 10 jaar? Hoe hebben ze elkaar leren kennen? Waar halen ze hun motivatie vandaan? Lees snel verder en leer Eric en Eez nog beter kennen!
Wat is de grootste verandering geweest in de afgelopen tien jaar?
Eez: “Dynamischer geworden denk ik.”
Eric: “En opgegroeid.”
Eez: “Ja, volwassen geworden. Klein begonnen en nu zijn we veel groter. Wel met dromen, want we hebben altijd al dromen gehad en nu is die droom een soort van werkelijkheid geworden. Dat is wel een grote verandering en daarin zijn we ook gegroeid als mensen en organisatie.”
Eric: “Jazeker, echt een volwassen bedrijf geworden.”
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Eez: “Ik zocht jou op volgens mij.”
Eric: “Het was een soort van wisselwerking.”
Eez: “Toen kwamen we elkaar tegen.”
Eric: “Ik werd getipt door een lerares van jou. Zij zei dat je echt een getalenteerde gast was en dat ik je even in de gaten moest houden. Toen stuurde je je CV op, waar trouwens allemaal gekke dingen op stonden zoals heftruckchauffeur. Ik dacht echt van: wat is dit joh?”
Eez: “Ja dat klopt!”
“Je had wel hele vage dingen op je CV staan, ik wist niet zo goed wat ik met je moest.”
Eric: “Het was toen in de opstartfase van de bootcamp en ik wist niet zo goed wat ik met je moest, haha. Toen hadden we een gesprek en uiteindelijk zijn we toch die samenwerking aangegaan. Maar je had wel echt hele vage dingen op je CV staan, dat weet ik nog wel.”
Eez: “Ik was op zoek naar een bijbaantje en ik ging net studeren en toen zei mijn docent: kijk hier eens even naar. Toen heb ik inderdaad mijn CV opgestuurd. Ik kreeg daarna mijn eerste locatie toegewezen en mocht aan de bak. Ik gaf eerst één les in de week, maar die locatie had toen nog geen leden. Dat was wel echt spannend. Iemand zei toen: succes ligt altijd bij jezelf, dus als je leuke lessen draait dan wordt het vanzelf groter. En dat was zo gebleken! Uiteindelijk werd Limospark steeds groter en groter.”
Eric: “Dat heeft wel echt twee jaar geduurd, je hebt daar al die tijd gestaan zonder dat het echt vol liep. Verder begonnen onze bootcamps klein, maar we waren wel al groots bezig. Eigen opleidingen schrijven, eigen opleidingen geven, certificaten uitdelen, jezelf uitroepen tot de beste bootcamp van Nederland, haha. Wel klein, maar groot in doen dus.”
Wat motiveert jullie?
Eez: “De leden toch wel. Zodra zij merken van ‘dit kan ik’ en ‘dit is leuk’ en daar heb jij voor gezorgd, dat geeft je dan wel een voldaan gevoel ja. Daardoor wordt die motivatie steeds hoger en hoger om les te blijven geven. Dus ja, energie van de leden en dat is een beetje reflectie he, alles wat je erin stopte, krijg je ook terug.”
Eric: “Daar sluit ik me bij aan, maar het is ook een soort uitlaatklep. Een uitlaatklep om mijn eigen energie en alles wat ik heb meegemaakt die dag, te delen met die mensen en lekker te genieten met z’n allen. Dus dat ook, het is inderdaad wat jij zegt en ook gewoon lekker om je hoofd leeg te maken.”
Eez: “Mijn oma zei altijd: ‘lesgeven is liefdewerk’ en daar krijg ik nog steeds energie van.”
Wat maakt City Bootcamp zo speciaal?
Eric: “What you see is what you get, denk ik. Er zit ook niet veel gedoe achter, ik denk dat dat het speciaal maakt. Voor mij in ieder geval wel. Het is nog steeds gewoon sport, fun en resultaat en de energie is een soort van verbindend element, wat we met z’n allen hebben. Het klinkt heel corny maar we delen ook gewoon een passie. City Bootcamp is een soort orgaan en daar zitten wij met z’n allen in.”
Eez: “Misschien waren we een tijdje ook té hecht, haha.”
Eric: “Haha klopt, we waren gewoon een grote vriendenclub en op een gegeven moment moet je als eigenaar van het bedrijf echt het bedrijf gaan leiden. Dan is het moeilijk om vrienden en werk gescheiden te houden.”
Eez: “Het mooie aan City Bootcamp zijn, naast de bootcampers, ook de trainers. Zij kunnen zich openstellen en echt zichzelf zijn. Het is geen poppenkast, het is gewoon puur. Dat is onze kracht.”
“Op een gegeven moment begonnen mensen te huilen in mijn les.”
Wat was het grootste succes van de afgelopen jaren?
Eez: “Mijn grootste succes van de afgelopen jaren is toch wel dat mensen op een gegeven moment gingen huilen in mijn les. Ja, ze begonnen echt te huilen. Soms had je van die momenten dat je alleen hoefde te zeggen: heb je frustratie of heb je een vervelende week gehad? Zonder enige persoonlijke verhalen te hebben gehoord. Toen kwamen de tranen wel omhoog en kwam alles eruit. Voor mij heeft dat echt veel losgemaakt. Toen wist ik dat ik daar iets mee moest doen, dus ben ik er actief mee aan de slag gegaan. De gevoelens waar ze mee zaten konden ze omzetten in vertrouwen en kracht. Dat zijn wel echt waardevolle momenten voor mij. Nu begeleid ik mensen met burn-outs, trauma, depressie en verslaving, waarbij ze sport gebruiken als middel. Als je dat dan even terugkoppelt naar dat moment, that’s dope.”
Welke obstakels willen jullie nog overwinnen?
Eric: “Ik ben met City Bootcamp een hele nieuwe uitdaging aangegaan en nu zijn we de grootste van Nederland. Dat proberen we dan verder uit te bouwen, door ook de beste en leukste te zijn. Dit allemaal samen met deze gasten natuurlijk, waar Eez gelukkig nog steeds een deel van is. Samen proberen we het bedrijf verder te ontwikkelen.”
Eez: “Ik denk ook echt dat we die obstakels aan het opzoeken zijn en daarna wordt het gewoon een soort uitdaging.”
Eric: “Nu pakken we het allemaal ook anders aan: alles in overleg, veel meer samenspraak, draaiboeken, budgetten, dat soort dingen. Maar sommige dingen zullen ook nooit weggaan, zoals nu, dat we gezellig samen op dit bankje zitten.”
Eez: “Met name als de organisatie steeds groter wordt, dan wil je nog steeds alle touwtjes in handen hebben en soms moet je touwtjes uit handen geven. Ik denk dat we daar best wel veel van hebben geleerd.”
Wat is jullie droom?
Eez: “Haha, een huis op Maluku! Nee, dat is mijn persoonlijke droom. Ik zou wel nog meer mensen bewuster willen laten bewegen. Ik kom zoveel mensen tegen die niet weten wat ze moeten doen. Dat ze stuk gaan tijdens het sporten en zichzelf voorbij lopen. Daar is bootcamp ook een heel groot onderdeel van, dat mensen meer buiten zijn, meer bewegen. Dat vind ik wel een mooie droom.”
Eric: “Ik wil gewoon nog meer mensen bereiken met City Bootcamp en die HOOYAH-vibe verder verspreiden. Dat is wel wat ik nu al tien jaar doe en de aankomende tien jaar sowieso wil blijven doen. En ik wil goed in connectie staan met de mensen om mij heen. Maar een huisje in Frankrijk zou ook wel mooi zijn, haha.”
Wat is jullie sterke punt wat jullie zo ver heeft gebracht?
Eric: “Het sterke punt van Eez, is dat hij een hoge gunfactor heeft. Dat is heel belangrijk. Eez was altijd heel moeilijk te bereiken, haha. Alleen was dat niet erg, omdat het Eez is. Eez is gewoon een hele speciale jongen en dat zal ‘ie altijd voor me blijven. Hij heeft gewoon een plekje in m’n hart. Die samenwerking is nog steeds gewoon heel goed.”
Eez: “Het is ook gek dat Eric alle uitdagingen gewoon aangaat, van een puzzel-training tot nog meer mensen bereiken en het pakt altijd goed uit. Veel mensen zijn angstig voor het onbekende en dat is Eric niet.”
“Altijd als ik een doel haal, moet ik weer iets anders doen. Het is nooit goed.”
Wanneer zijn jullie tevreden?
Eez: “Wow, leuke vraag, een levensvraag.”
Eric: “Echt een levensvraag ja. Ik was laatst in de sportschool en als ik dan klaar ben, ben ik nooit tevreden. Ik denk altijd: dit kan beter, dit kan anders, ik heb weer te lang staan lullen, dit en dat. Toen zei die kerel eens dat ik een doel moet opstellen en dat doel moest nastreven. Maak het jezelf niet te moeilijk. Dus voor mij is het echt dat wanneer ik een doel nastreef en haal, ik tevreden ben. Daar bewust van worden vind ik nog wel lastig. Altijd als ik een doel haal, moet ik weer iets anders doen. Het is nooit goed.”
Eez: “Het is een mooie kracht als je nooit tevreden kan zijn, dan ga je altijd verder.”
Eric: “Maar het geeft ook heel veel onrust.”
Eez: “Dat is zeker waar. Als ik een verwachting heel hoog heb, dan ben ik minder snel tevreden. Dus als ik mijn verwachtingen wat lager hou, zodat het te doen is, dan ben ik gewoon eerder tevreden.”
Eric: “Ben je snel tevreden?”
Eez: “Ja, ik hoef geen Audi Q8 voor de deur, maar als er een A6 voor de deur staat, ben ik ook tevreden, haha. Nee ik ben wel snel tevreden. Misschien komt dat door waar ik vandaan kom: daar word je al snel tevreden met minder. Je waardeert de kleine dingen meer en het geeft je ook de neiging om harder te werken voor bepaalde dingen.”
Waar zien jullie jezelf over 5 of 10 jaar?
Eric: “Ik denk gewoon een heel eind wat ik nu al doe. Meer van hetzelfde. Ik zou misschien nog wat meer les willen geven, dat vind ik super leuk om te doen. We hebben vorig jaar natuurlijk The Bootcamp Club overgenomen en daar zat zoveel uitdaging in. In het aansturen van mensen, het beleid. Ik heb zoveel te leren op dit moment, daar zit mijn uitdaging voor de aankomende vijf jaar in. Ik wil dit bedrijf naar het volgende level brengen en daar mijn persoonlijke groei in pakken. Dat is absoluut mijn visie.”
Eez: “Dit is echt een goede vraag zeg. Ik durf het eigenlijk niet te zeggen. Ik leef van dag tot dag, ofja, van maand tot maand. Het is ook een verrassing want vijf jaar geleden wist ik ook niet dat ik hier zou staan. Oh wacht, over vijf jaar heb ik een boek geschreven! Het zal gaan over Molukkers in Nederland. Mark my words.”
“Nu vragen ze hoe het met mijn dochter gaat, terwijl ze negen jaar geleden vroegen: woon je op kamers? Best grappig.”
Als je een vraag aan de ander mag stellen, wat zou dat dan zijn?
Eric: “Wat heeft jou al die jaren gedreven om zo in die parken te staan?”
Eez: “Alle Gerries. De echte Gerries die altijd blij waren. De trouwe Gerries, de trouwe bootcampers. Shoutout naar Gerrie trouwens! Gerrie is echt al heel lang lid, zij is volgens mij na haar tweede bootcamp al lid geworden.”
Eric: “Die is inmiddels al een jaar of 60 volgens mij?”
Eez: “Klopt. Maar goed, zij zien mij groeien, ik zie hen groeien, dat is dan leuk als je dat kan uitwisselen. Nu vragen ze hoe het met mijn dochter gaat, terwijl ze negen jaar geleden vroegen: woon je op kamers? Best grappig.”
Eric:Nu mag je een vraag aan mij stellen!”
Eez: “Wat is je grootste ontwikkeling op persoonlijk vlak?”
Eric: “Rust. Ik heb veel meer rust gevonden. Veel meer rust in wie ik ben en wat ik doe. Dat heeft een grote impact gehad op alles. Dat ik nu gewoon content ben met wie ik ben. Ik heb afscheid genomen van bepaalde dingen en andere dingen heb ik juist toegelaten in mijn leven, terwijl ik eerst dacht dat die niet mij je pasten. Prioriteiten stellen, dingen durven en dingen toelaten. Dat heeft me echt heel veel lucht gegeven.”
Wat is jullie favoriete oefening?
Eric: “Ik heb een super leuke oefening die echt tof is om te doen. Eez zit op een bankje of op de grond en ik lig in een hoge plank houding. Hij houdt dan mijn benen vast en doet een shoulder press. Het is gewoon een dubbele oefening. Maar dat is natuurlijk ook een beetje wat bootcampen is, gewoon non stop oefeningen achter elkaar.”
Eez: “Mijn favoriete oefening is oma’s wasserette. Toen ik in Indonesië was, had mijn oma een paar van die emmers op de grond staan en stond ze altijd zo gehurkt kleren te wassen. Dan ging ze dus laag zitten, en dan verplaatste ze zich door op haar handen te leunen en haarzelf af te zetten met haar benen. Een soort mini radslag. En toen dacht ik, weet je wat? Ik kan dat ook, maar ik kan hem wat hoger pakken. En dan nog wat hoger, en nog wat hoger. Dat is dus mijn favoriete oefening.”
Wat is jullie grootste blunder tijdens een bootcamp?
Eric: “Een no-show. Niet komen opdagen tijdens een les, door een kater en dan niet een wekker zetten. Dat heb ik wel geweten! Iedere daaropvolgende zaterdag zeiden de bootcampers: ben je er volgende week wel? En dat voor twee jaar lang, haha, bizar.”
Eez: “Ja, ik denk toch een scheet laten tijdens de les. Ik zei toen tegen de rest: jij mag het ook doen en jij mag het ook doen! Maar wel paar meter verderop natuurlijk.”
“Michael Jordan is mijn idool. Die zegt: trainen gaat boven talent. Dat is ook echt zo: trainen, trainen, trainen.”
Wie zijn jullie idolen?
Eric: “Schwarzenegger! Hij heeft gewoon drie levens in één heeft gepropt. Bodybuilden, gouverneur zijn en acteur zijn. Hij is ook nog eens verhuisd van Oostenrijk naar Amerika, terwijl ‘ie niks had, echt bi-zar! En Michael Jordan. Die zegt: trainen gaat boven talent. Dat is ook echt zo: trainen, trainen, trainen.”
Eez: “Dat zijn wel echt goede idolen ja. Ik heb ze allemaal een beetje dichtbij me staan. Het laatste jaar ga ik best wel vaak naar mijn oma’s graf, dat is wel mijn idool ja. En mama ook. Ik was laatst in Westerbork, dat concentratiekamp. Dan denk ik echt: holy shit, hoe hebben ze dat ooit gefixt dan, om het zo te verdragen? Vanochtend was ook grappig bij een les. De leden moesten allemaal kettlebells vasthouden. Toen zeiden ze: Eez, je moet even een verhaaltje vertellen! Dus ik vroeg ze: wat is pijnlijker: uit je land worden gehaald en in Nederland moeten wonen, of die kettlebells vasthouden? Toen moesten ze wel vasthouden.”
Eric: “Bruut.”
Waar zijn jullie het meest dankbaar voor?
Eez: “Dit is zo cheesy, maar voor mijn vriendin. Zeker.”
Eric: “Hij is zo perfect! Mijn oma, mijn moeder, mijn vriendin…”
Eez: “Ik ben gewoon een familieman! Als ik ergens inspiratie en motivatie moet halen, dan zeker bij hen. Zonder mijn vriendin stond ik niet waar ik nu sta en daar ben ik haar heel dankbaar voor.”
Eric: “Ik ben heel dankbaar voor alle uitdagingen die ik tot me krijg in het leven. Dat ik hier mag zitten met jullie, met hem, daar ben ik gewoon ontzettend dankbaar voor. Dat we überhaupt deze kansen krijgen.”
Eez: “Het is ook echt waar je je mee omringt in de afgelopen tien jaar.”
Eric: “Precies, allemaal leerprocessen.”
Wanneer waren jullie voor het laatst erg trots op jezelf?
Eez: “Ik heb best wel vaak geluksmomentjes. Dat ik in de auto rijd en denk: godverdomme! Ik stond ooit op een balkon in Nijmegen terwijl ik dacht: ik kan niet eens één steen betalen. Ik was echt bang gewoon, haha, en kijk naar nu. Best wel vaak zeg, veel geluksmomentjes. Dat besef ik me nu wel ja.”
Eric: “Ja, gisteravond nog. Ik was aan het wielrennen met heel veel van die andere papi’s die elkaar eraf probeerden te rijden. We zijn gemiddeld allemaal 40, dus dan ben je best trots dat je dat gewoon kan. Zeker na al dat geouwehoer dat ik het afgelopen jaar heb meegemaakt. Goed gedaan Eric!”
Wat zouden jullie nog tegen de bootcampers willen zeggen?
Eez: “Bootcampers, bedankt voor al die jaren. Het heeft me zeker gemaakt tot wie ik nu ben. Dat neem ik voor de rest van mijn leven mee. One love!”
Eric: “Keep the HOOYAH alive! We moeten gewoon die vibe zien vast te houden. We zijn nu weer zo ver, we mogen weer naar buiten toe, we gaan de aankomende tien jaar die HOOYAH gewoon lekker laten vlammen en een nieuw leven geven en laten binnenkomen. Ik voel hem.”
Lieve Eric en Eez, wij hebben genoten! Mooi om jullie beter te leren kennen, bedankt voor het open gesprek. Heel veel succes gewenst, dat er nog veel meer mooie tijden aan mogen komen!
